رزین کاری
یکی از روشهای پر کردن حفره های سنگ در بحث انواع فرآوری سنگ ساختمانی با هدف مقاوم سازی و افزایش کیفیت ظاهری سنگهای بریده شده؛ استفاده از رزینها است. این کار، هم روی بلوک قابلیت اجرا دارد و هم روی سنگ قبل از ساب خوردن .
در اینجا فقط به حالت دوم یعنی اجرای رزین روی سنگ پیش از ساب خوردن می پردازیم.
البته کاملا مشخص است تنها سوراخهایی امکان پرشدن چه با رزین و چه با سیمان را دارند که در سطح سنگ دارای راه باشند.
در این قسمت پس از سیمان به دو پرکننده دیگر یعنی ماستیک های اپوکسی و ماستیک های پلی استر میپردازیم که اصطلاحاً به هر دو در بازار، رزین گفته میشود؛ البته رزین، ماده اولیه و سازنده ماستیک های اپوکسی و پلی استر است.
رزین پلی استر در حالت های مایع، نیمه جامد و جامد موجود است. این رزینها هم شفاف هستند، هم رنگی و هم میتواند با رنگدانه به رنگهای مختلفی درآیند. آنچه که ما در اغلب سنگبریهای فعلی می بینیم استفاده از این رزین است؛ چرا که هم ارزانتر است و هم نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و میتوان آنرا با کاردک روی سنگ کشید و در آفتاب خشک کرد. این رزین در برابر اشعه ها مقاومت بالایی دارد و دارای ویسکوزیته زیادی است. این رزین هم مثل دیگر رزینها برای گـیر ش نیاز به ترکیب با هاردنر مخصوص دارد. زمان واکنش در رزین پلی استر سریعتر از رزین اپوکسی است و به خاطر ویسکوزیته بالا و سفت شدن سریع، عمق نفوذ کمتری نسبت به اپوکسی در سنگ دارد.
سنگ بعد از پیش ساب به علت تماس زیاد با آب کاملا خیس است و لازم است قبل از تماس با رزین، خشک شود. این کار، هم میتواند به وسیله کوره روی خط ساب انجام شود و هم به وسیله آفتاب و به صورت طبیعی. پس از اینکه سطح روی سنگ توسط رزین پوشیده شد دوباره باید در معرض گرما قرار بگیرد. این کار هم یا با کوره انجام می شود یا با آفتاب.
پس چنانچه خط ساب دارای کوره باشد هم قبل از رزین برای خشک شدن سنگ از آن استفاده می شود هم بعد از رزین جهت پخت رزین.
چنانچه بخواهیم فراوری بهتری روی سنگ انجام دهیم و سنگ ارزش آن را داشته باشد؛ میتوانیم از رزین اپوکسی استفاده کنیم. البته رزین اپوکسی قیمت بالاتری نسبت به سیمان و رزین پلی استر دارد ولی در مقابل اشعه UV مقاوم است یعنی در مقابل نور خورشید زرد نمی شود و به دلیل غلظت کمتر و زمان گیرش پایین تر، نفوذ بیشتری در سنگ دارد.
جنس رزین اپوکسی بسیار محکمتر از رزین پلی استر است به طوری که تنش حد تحمل رزین اپوکسی mp60-50 است در حالیکه حد تحمل رزین پلی استر mp14-13 (مگا پاسگال) است. با اینکه استفاده از این رزین در بازارهای جهانی بسیار رایج است متأسفانه هنوز در ایران آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. البته هر رزینی که از آن استفاده می کنیم باید ضریب انبساط طولی و حجمی نزدیک به سنگ داشته باشد، سطح آن پس از استفاده، ساب بردارد و پس از مصرف نشست نکند.
یکی از اشکالات اساسی که در سنگ های رزین شده بسیار دیده می شود نشست رزین است که برای جلوگیری از چنین نقیصه ای می بایست سوراخهای درشت را باعمل وصله کردن پوشاند و در ضمن از انجام رزین به صورت سطحی خوددرای کرد. بعضاً دیده می شود که سنگ بعد از رزین پر از سوراخ های ریزو درشت است. بدیهی است این ایراد به دلیل رزینکاری بسیار سطحی است که با اولین تماس کلگی ساب، رزین کاملاً ازبین میرود . دلیل دیگر آن پیدایش سوراخهای جدید در سطح سنگ به علت سابیده شدن بیش از اندازه سنگ بعداز رزین کاری است .
رزینها قابلیت تغییر رنگ دارند. معمولا رنگ آنها را با سنگی که مورد استفاده قرار می گیرد همخوان می کنند. البته رزین شفاف (transparent) رنگ ندارد و در سنگهای مرمر و تراورتنهای با ارزشی که سوراخهای سطحی دارند مورد استفاده قرار می گیرد.
نوع دیگر رزین از لحاظ رنگ، رزین بیرنگ (glass) است که به طور تخصصی جهت کار بر روی سنگ مرمرهایی ساخته شده که باید نور را از خود عبور دهند.
روش دیگری که شاید به زودی جایگزین روشهای سنتی انواع فرآوری سنگ ساختمانی شود رزین UV است تفاوت آن با رزین های دیگر در این است که هاردنر یا سخت کننده آن، اشعهی UV است و در آن از هیچ هاردنر شیمیایی استفاده نشده است. از آنجا که این رزین روی سنگ، سخت نمیشود می توان اضافه آن را به راحتی جمع کرد. فقط برای خشک شدن این رزین باید از کوره های مخصوص تابش اشعه UV استفاده کرد.
در اینجا فقط به حالت دوم یعنی اجرای رزین روی سنگ پیش از ساب خوردن می پردازیم.
البته کاملا مشخص است تنها سوراخهایی امکان پرشدن چه با رزین و چه با سیمان را دارند که در سطح سنگ دارای راه باشند.
در این قسمت پس از سیمان به دو پرکننده دیگر یعنی ماستیک های اپوکسی و ماستیک های پلی استر میپردازیم که اصطلاحاً به هر دو در بازار، رزین گفته میشود؛ البته رزین، ماده اولیه و سازنده ماستیک های اپوکسی و پلی استر است.
رزین پلی استر در حالت های مایع، نیمه جامد و جامد موجود است. این رزینها هم شفاف هستند، هم رنگی و هم میتواند با رنگدانه به رنگهای مختلفی درآیند. آنچه که ما در اغلب سنگبریهای فعلی می بینیم استفاده از این رزین است؛ چرا که هم ارزانتر است و هم نیاز به تجهیزات خاصی ندارد و میتوان آنرا با کاردک روی سنگ کشید و در آفتاب خشک کرد. این رزین در برابر اشعه ها مقاومت بالایی دارد و دارای ویسکوزیته زیادی است. این رزین هم مثل دیگر رزینها برای گـیر ش نیاز به ترکیب با هاردنر مخصوص دارد. زمان واکنش در رزین پلی استر سریعتر از رزین اپوکسی است و به خاطر ویسکوزیته بالا و سفت شدن سریع، عمق نفوذ کمتری نسبت به اپوکسی در سنگ دارد.
سنگ بعد از پیش ساب به علت تماس زیاد با آب کاملا خیس است و لازم است قبل از تماس با رزین، خشک شود. این کار، هم میتواند به وسیله کوره روی خط ساب انجام شود و هم به وسیله آفتاب و به صورت طبیعی. پس از اینکه سطح روی سنگ توسط رزین پوشیده شد دوباره باید در معرض گرما قرار بگیرد. این کار هم یا با کوره انجام می شود یا با آفتاب.
پس چنانچه خط ساب دارای کوره باشد هم قبل از رزین برای خشک شدن سنگ از آن استفاده می شود هم بعد از رزین جهت پخت رزین.
چنانچه بخواهیم فراوری بهتری روی سنگ انجام دهیم و سنگ ارزش آن را داشته باشد؛ میتوانیم از رزین اپوکسی استفاده کنیم. البته رزین اپوکسی قیمت بالاتری نسبت به سیمان و رزین پلی استر دارد ولی در مقابل اشعه UV مقاوم است یعنی در مقابل نور خورشید زرد نمی شود و به دلیل غلظت کمتر و زمان گیرش پایین تر، نفوذ بیشتری در سنگ دارد.
جنس رزین اپوکسی بسیار محکمتر از رزین پلی استر است به طوری که تنش حد تحمل رزین اپوکسی mp60-50 است در حالیکه حد تحمل رزین پلی استر mp14-13 (مگا پاسگال) است. با اینکه استفاده از این رزین در بازارهای جهانی بسیار رایج است متأسفانه هنوز در ایران آنچنان که باید مورد توجه قرار نگرفته است. البته هر رزینی که از آن استفاده می کنیم باید ضریب انبساط طولی و حجمی نزدیک به سنگ داشته باشد، سطح آن پس از استفاده، ساب بردارد و پس از مصرف نشست نکند.
یکی از اشکالات اساسی که در سنگ های رزین شده بسیار دیده می شود نشست رزین است که برای جلوگیری از چنین نقیصه ای می بایست سوراخهای درشت را باعمل وصله کردن پوشاند و در ضمن از انجام رزین به صورت سطحی خوددرای کرد. بعضاً دیده می شود که سنگ بعد از رزین پر از سوراخ های ریزو درشت است. بدیهی است این ایراد به دلیل رزینکاری بسیار سطحی است که با اولین تماس کلگی ساب، رزین کاملاً ازبین میرود . دلیل دیگر آن پیدایش سوراخهای جدید در سطح سنگ به علت سابیده شدن بیش از اندازه سنگ بعداز رزین کاری است .
رزینها قابلیت تغییر رنگ دارند. معمولا رنگ آنها را با سنگی که مورد استفاده قرار می گیرد همخوان می کنند. البته رزین شفاف (transparent) رنگ ندارد و در سنگهای مرمر و تراورتنهای با ارزشی که سوراخهای سطحی دارند مورد استفاده قرار می گیرد.
نوع دیگر رزین از لحاظ رنگ، رزین بیرنگ (glass) است که به طور تخصصی جهت کار بر روی سنگ مرمرهایی ساخته شده که باید نور را از خود عبور دهند.
روش دیگری که شاید به زودی جایگزین روشهای سنتی انواع فرآوری سنگ ساختمانی شود رزین UV است تفاوت آن با رزین های دیگر در این است که هاردنر یا سخت کننده آن، اشعهی UV است و در آن از هیچ هاردنر شیمیایی استفاده نشده است. از آنجا که این رزین روی سنگ، سخت نمیشود می توان اضافه آن را به راحتی جمع کرد. فقط برای خشک شدن این رزین باید از کوره های مخصوص تابش اشعه UV استفاده کرد.
